Spellenspektakel 2006

Laatste versie op 11 november 2006. Gepubliceerd op de Ducosim website onder de naam Kort Verslag Spellenspektakel 2006.

Als inwoner van Eindhoven ging ik altijd braaf naar het Spellenspektakel, tot ik hoorde van Spiel. Na een dag Spiel had ik weinig zin meer in het veel kleinere Spellenspektakel. Dit jaar viel echter zelfs Spiel een beetje tegen dus ik toen een vriend vroeg of ik nog mee wou gaan naar het Spellenspektakel dacht ik "laat ik eens gek doen" en we hebben er een aangename middag doorgebracht.

Ave Caesar

Op de achterkant van Spel! 10.1 stond een advertentie van Ave Caesar (Ravensburger) en ook in Essen was ik het tegengekomen maar daar was het te druk op de stand. In Eindhoven konden we gelijk aanschuiven maar mijn eerste indruk werd alleen maar bevestigd: het is een race-spel als Formule Dé maar minder leuk. Wat is het geval? Je bestuurt een strijdwagen in het Circus Maximus, en vandaag is de keizer zelf komen kijken. Dus, afgezien van het racen van drie rondes en proberen te winnen, moet je ook nog één keer langs een soort pitstraat om een groet uit te brengen aan de goede man.
Je krijgt daarvoor 24 kaarten (vier kaarten van elk 1 t/m 6). Je hebt daarvan drie kaarten in je hand, en elke beurt speel je é&eactute;n kaart, zo mogelijk. Aan het eind van je beurt pak je weer een kaart. Door een kaart te spelen verplicht je jezelf om dat aantal vakjes op de renbaan vooruit te gaan. Niet minder, behalve als je echt volledig geblokkeerd bent! Want dat is het punt waarop het spel nog enigszins interessant wordt: je kan de tegenstander volledig vastzetten door op bepaalde punten je wagen neer te zetten. Als de weg maar één hokje breed is heeft je achtervolger geen optie dan te stoppen voor je. Als hij twee hokjes achter je staat, dan wilt hij dus een 1 spelen. Heeft hij die niet, dan forceer je hem dus punten te verliezen. Als hij direct achter je staat, kan hij niet vooruit, hoeft hij geen kaart te spelen, maar verliest wel een beurt. Verder zijn er nog wat eigenschappen van het parcours die meegenomen moeten worden: buitenbochten kosten meer vakjes dan binnenbochten, en om in de 'pitstraat' te komen moet je de buitenbocht nemen. Dit leidt natuurlijk tot het olijk stangen van je medespelers. Als je vaak genoeg afgeremd bent kan het zelfs zijn dat je de eindstreep niet haalt en je strijdwagen voor de streep in elkaar sukkelt. Als je eindigt krijg je een bepaald aantal punten, en je speelt drie races van elk drie rondes. De winnaar is degene die uiteindelijk de meeste punten heeft.
Dit is een grappig vulspelletje voor als je wat tijd te doden hebt, maar verwacht niet teveel tactische beslissingen. Als je van race-simulaties houdt raad ik je Formule Dé aan, wat iets moeilijker is om uit te leggen maar veel meer diepgang en interessante beslissingen bevat. Vooral het feit dat er wordt aangeraden om drie races te rijden om vervolgens de punten op te tellen stuitte me tegen de borst. Deze truuk werd ook al toegepast bij Fjord maar als één race niet echt interessant is, dan wordt het door datzelfde nog twee keer te herhalen niet interessanter.

Het Top 40 Spel

De vriend waarmee ik op het Spellenspektakel en ik zijn beide behoorlijke muziekfans. Sterker nog, we hebben meerdere keren een popmuziekquiz georganiseerd en ook enkele keren meegedaan. Je begrijpt dat toen we langs de stand van Het Top 40 Spel kwamen het spel moesten proberen.
De basis hier is heel duidelijk Trivial Pursuit en waarom ook niet: het heeft grotendeels dezelfde doelgroep. Enkele veranderingen zijn er wel. In plaats van het 'wagenwiel' met rechthoekige vakken bestaat het speelboord hier uit een iets abstracter wagenwiel, met driehoekige vakken. In plaats van de plastic 'triviantjes' krijg je hier kartonnen LPs, een leuke thematische vondst. Verder zijn de categoriën natuurlijk aangepast. Deze zijn de jaren '60, '70, '80, '90, Nederlandstalig en Doen. Bij de laatste moet iemand een stukje zingen en/of de tekst afmaken. Bijvoorbeeld: [Eric Clapton] "I shot the sheriff, but I didn't..."
Verder zijn er nog 'CD' vragen waarbij je een genummerd geluidsfragment opzoekt op de bijgeleverde CD en bijvoorbeeld naam van de artiest en het liedje moet zeggen. Eerlijk gezegd zaten wij al snel op dit soort vragen af te sturen. "Zeg even welke categorie een CDtje heeft, dan probeer ik daar naar toe te gaan."
Kortom, een makkelijke melkkoe van de stichting Top 40, maar zeker leuk om te spelen met wat vrienden die ook van muziek houden. Aan de andere kant viel ons op dat de vragen erg pittig waren, ook voor zelfbenoemde kenners zoals ons. Uiteraard zijn er ook de inkoppertjes zoals bovenstaand voorbeeld ("... shoot no deputy") — de uiteenlopendheid van moeilijkheid schijnt bij Triviant te horen?

Caylus

Het spelen van het Nederlandse Spel van het Jaar was er op Essen helaas bij ingeschoten. Gelukkig konden we na wat wachten op een plekje aanschuiven. Helaas was er niemand om het spel uit te leggen op dat moment, dus we begonnen met het onszelf leren van de regels. Nu is dat altijd minder handig dan het te leren van iemand die het spel al kent, maar in dit geval schoot het helemaal niet op. Een makkelijke binnenstapper is Caylus vooral niet.
Het spel speelt zich in de Middeleeuwen en we gaan dit keer een vestiging bouwen. Het speelbord bestaat echter niet alleen uit de te bouwen vestiging, maar ook uit het stadje wat eromheen ontstond. Al die werklui moeten tenslotte ook onderhouden worden. In het spel bouw je niet alleen aan het kasteel, maar ook aan ondersteunende gebouwen zoals een houtzagerij. Je kan ook gebruik maken van dingen als de herberg, de steengroeve, of de stallen.
Het spelboord is een wonder van efficientie, waar werkelijk alles wordt weergegeven. Ten eerste dus de burcht. Naar de burcht loopt een weg, met daaraan enkele vaste bouwsels als bovengenoemde herberg en stallen. Deze vaste bouwsels worden gevolgd door een brug, waar gelijk wordt bijgehouden hoeveel het plaatsen van een mannetje kost. Na de brug komen wat gebouwen die er altijd staan maar wel in willekeurige volgorde. Uiteindelijk staan er lege bouwplekken waar we de grotere ondersteunende en luxe-gebouwen gaan zetten. Ook wordt er bijgehouden hoeveel koninklijke gunsten je hebt opgedaan, hoeveel punten je hebt, en in welke volgorde de spelers aan de beurt zijn. Een drukte van jewelste dus op het bord wat zeker in het begin wat intimiderend is.
Ik zal niet in gaan hoe het spel precies speelt aangezien we het maar gedeeltelijk hebben kunnen spelen, maar enkele dingen vielen al op. Het gebruik van bepaalde gebouwen om zo beter je altijd ontoereikende hulpbronnen te gebruiken deed sterk denken aan Puerto Rico. Hier blijf je echter niet in het exclusieve bezit van een gebouw wat je hebt gebouwd. Je krijgt wel een soort 'huur' als andere spelers gebruik er van maken, maar elke ronde opnieuw zul je opnieuw je arbeiders moeten verdelen over de gebouwen. Dit maakt het spel een stuk dynamischer. Ook lopen er een provoost en een burgemeester over het spoor naar de burcht, en die geven aan tot waar precies de gebouwen gebruikt worden. Zo kun je er nooit precies zeker van zijn welke gebouwen nog aan bod komen, wat weer een interessante beslissing veroorzaakt. Speel je je mannetje op dat verre gebouw met dat grote voordeel, maar de kans dat je simpelweg niet aan de beurt komt? Of speel je het voorzichtiger?