The Levellers - “Levelling The Land”
Laatste update op 19 januari 2018.
Jake's Persoonlijke Top Zoveel van Beste MuziekAlbums, deel 9
Opzwepende folk
Leveller: A member of an English radical political movement arising in the Parliamentarian forces of the 1640s and advocating universal male suffrage, equality before the law, parliamentary democracy, and religious tolerance.
En daar zijn we dan: The Levellers. Een band uit Brighton, genaamd naar een stel republikeinen binnen Cromwell's volgelingen uit de 17e eeuw. Ik bespreek hier Levelling The Land, uit 1991. Het album is net iets krachtiger dan het titelloze album uit 1994. Een album waar trouwens ook sterke herinneringen aan zitten. Hierop staat The Likes Of You And I, het eerste nummer wat Full Throttle speelde — tot vervelens toe. Elke repetitie werd begonnen met dat nummer. Op zich logisch, want je moet ergens mee warmspelen. Voor de rest doen de albums me denken aan de kantine van 't Zwin. Het waren zo'n beetje de enige albums die ik kon draaien zonder dat mensen het niet mooi vonden. Eveline vond Julie zo'n mooi nummer. Die herinneringen. Ik heb ook nog Zeitgeist beluisterd, maar dat was al redelijk wat suffer. De punch was er uit. Waarom zijn zo veel eerdere albums beter dan de latere?
The Levellers spelen een aanstekelijk mengeling van folk, pop en rock. Oor's Popencyclopedie noemt het indie, naar independent. Nu hebben violen en doedelzakken altijd al een magische invloed op me gehad — zie ook Braveheart, The Corrs en Afro Celt Sound System.
The Levellers koppelen doedelzakken en violen aan gitaren en drums. Soms een didgeridoo of fluit. Het maakt een mix die soms opzwepend, soms reflectief, soms intens droevig maar altijd apart is. De muziek is erg toegankelijk en recht-toe-recht-aan: hier geen driedubbele lagen. Wat dit betreft lijken ze wel op de Tragically Hip. Eigenlijk is het vreemd dat ze nooit echt zijn doorgebroken. Of toch niet? Het is allemaal waarschijnlijk net iets te onaangepast voor de housende popkids van de jaren '90. Alleen de hoezen al, allemaal gemaakt door één van de bandleden, ademen een do-it-yourself attitude en ruwheid die verfrissend is. Ook zegt iets me dat de Levellers blijer zijn in de Effenaar dan in het Gelredome.Het album opent met het opzwepende One Way. Het predikt het geloof dat iedereen een eigen weg heeft die hij moet gaan:
There's only one way of life
And that's your own
Hierop volgt mijn favoriet: The Game. Het vertelt over twee mannen die kaarten maar ondertussen over oorlog praten. En met deze twee nummers hebben we gelijk wat terugkerende thema's te pakken. Oorlog, vriendschap, je eigen weg vinden, vrijheid. In Far From Home, het zesde nummer, komt daar nog iets bij: het zwerversbestaan en escapisme. In Sell Out beklagen de mannen de apathie van de nieuwe wereld:
Now in a land not far away
There's men in prison because they say
The colour of your skin is not a question
Did you rally to their side
No, you sat back and let them die
I don't know how you get to sleep at night
Oorlog zei ik heh? In de hartverscheurende ballad Another Man's Cause huilt een weduwe over haar zoon die, net als zijn vader en oudere broer gaat vechten in een oorlog.
Then a day came five years ago
You said "Mother I need to know."
And you spoke the words you brother spoke before
"I know the things my daddy's done
I've seen the medals that he's won
And I know that this is what he would have wanted — for me"
Goh, leuke onderwerpen weer Jake. Lachuh man. Nee niet echt. De muziek is echter veel vrolijker dan de teksten doen vermoeden. Liberty Song is zo'n nummer wat het allemaal wat dragelijker maakt.
Got to go, go
Get out of here
Away, way, they don't want me here
Got to go, go, get out of here, go home!
The Road wil ik noemen vanwege de prachtige, beeldende openingszin:
Headlights, white lines, black tar rivers
De romantische ziel met Wanderlust komt hier ook aan zijn trekken:
Warm night, clear sky, European town
Outside the bars, singing their hearts out to a crowd
Open boots, violins, banjo and a voice
Exiled buskers, happy with their choice
Is er nog iemand die twijfelt over wie we het hebben?
The Riverflow geeft nog zo'n mooi couplet.
You'd set the table for the barber Sweeney Todd
You'd clip the wings of any rising god
But man can't live on hope alone, it can be cut, all that is grown
Broke you spirit but not your bones, and on the river flows
Battle Of The Beanfield is een omineuze afsluiter met een prachtige, galmende drum.
Waarom ik dit zo'n fijn album vind? Omdat het een mengeling is van escapisme en engagement. Van rock en folk. Van gitaren en violen. Van ballads en opzwepende nummers. Het heeft een bepaalde simpliciteit, charme, en do-it-yourself je ne sais quoi. Levenslust.