Aphrodite - “Aphrodite”

Jake's Persoonlijke Top Zoveel van Beste MuziekAlbums, deel 5

Opgefokte lounge, lome dans

---

Voordat ik echt begin met deze aflevering wil ik graag even een minuut stilte voor George Harrison, the Quiet Beatle, die van ons is heengegaan. Dank u.

Dit keer een vrij korte aflevering. Ik weet gewoon erg weinig van Aphrodite. De CD wordt ook niet echt thuis in dit rijtje, zo belachelijk goed vind ik hem niet. Het is echter weer iets anders dan rock. Rock, in zijn vele vormen, is toch wel iets waar ik meer van houd dan van dance. Typisch dat ik zo'n overzicht moet schrijven omdaar bewust achter te komen.

En ja, ik schaar Aphrodite hier even onder de noemer dance, en in het bijzonder drum 'n' bass. Wat is drum 'n' bass? Om er even in te komen citeer ik hier Steven:

"Ok, ik doe een poging, maar het is wel een beetje omslachtig verhaal. Die dance knakkers zijn namelijk gek op allerlei hokjes en doen erg hun best om de boel voor de buitenwereld onbegrijpelijk te maken.

"Jungle is begin/half jaren '90 uitgevonden door een stelletje Londense zwarte DJ's uit de techno, die meer met ritmes wilden experimenteren en die ondermeer beinvloed waren door Jazz. Dat leidde tot de breakbeats en de dominante superzware baslijnen, en popjournalisten hebben toen de term 'Jungle' (en ook wel 'breakbeat') geintroduceerd vanwege de springerige ritmes. Later gingen ze de naam Drum 'n Bass gebruiken, en dat schijnt te zijn omdat de zwarte muzikanten de term 'Jungle' te racistisch vonden. De twee termen betekenen dus gewoon hetzelfde. Ik vind overigens dat ze gewoon Jungle hadden moeten behouden, klinkt veel beter en bovendien zegt DnB helemaal niets, want in welke muziek komen nu geen drums en baspartijen voor? Maar goed.

"Overigens is er volgens de echte puristen nog wel een klein vershil tussen de twee, DnB zou dan slaan op de hardere techno-achtige variant (b.v. photek en aphrodite), en jungle op de warmere, jazzy soort (Roni Size b.v.). Daarom worden beide termen nog gebruikt. Ik hoor het verschil trouwens niet."

— Uit: "RE: [zeeuwen] reply op recensie no 4; Tragically Hip" van Steven de Wispelaere.

Juistem. Het titelloze album van (DJ) Aphrodite is uitgebracht in 1999. Het suffe was dat ik al vrij veel nummers kende lang voordat ik het album in de lente van 2001 leende. Zo zijn daar King Of The Beats en Style From The Dark Side '99, twee prototype drum 'n' bass nummers.

Steven zet Aphrodite onder de hardere, techno-achtige variant van drum 'n' bass. Ik moet daar toch tegen protesteren: Aphrodite levert met album behoorlijke vrolijke, toegankelijke nummers op die zeker niet monotoon aandoen. (Monoticiteit associeer ik altijd met techno op de een of andere manier.) De warme bass is ook zeker aanwezig.

Het beschrijven van dance-nummers is echter een moeilijke aangelegenheid, iets wat onder andere komt door het ontbreken van zinnige teksten. (Totdat ik bij Faithless kom, that is. Maxi Jazz lult dan weer keiveel.) U gelooft mij niet?

My style
From the dark side
My style
Goes down
My style
Yeah

My style
Goes down
My style
Fr-fr-from the dark side
Yeah
(...)
Uh uh
That's the way it goes...
Uh
That's the way it goes down down down

Dit brokje pure literatuur komt, u raad het al, uit Style From The Dark Side '99.

Wat blijft er dan over? De muziek Jake! De muziek. Nou, alle elementen zitten erin: de drum, de bass, de zwoele jungle klanken, de breakbeats, de hi-hats -- you name it, I heard it. Men kan dansen op de hoofdbeat, de breaks die net op een laag eronder zitten, of de stuwende bass op het oerniveau. Dat is trouwens ook 'e'en van de dingen die ik zo tof vindt aan drum 'n' bass: er is niet echt een manier om erop te dansen, en daarom kan je niet echt fout doen. Gewoon gek doen! (Dat sluit natuurlijk niet uit dat sommige mensen gewoon beter drum 'n' bass-en dan anderen...ik noem geen namen. Wat me trouwens opviel is dat veel meisjes veel ingetogener (ja dat is geen woord) dansen dan jongens, die meestal de expressievere muzieklijn pakken. Maar dit weer geheel terzijde.)

Het fijne van dit Aphrodite-album is dat het een echt 'opbouw'-album is. Het album begint heel relaxed met Interlude #1 en bouwt rustig op met Cross Channel. De 2 daaropvolgende nummers houden het tempo erin voor af te zakken naar een eerst echt pauze nummer, Interlude #2. Rincing Quince en het explosieve Style From The Dark Side brengen een climax, waarna er weer op de rem wordt gestaan met Interlude #3. Cool Flight en Stalker lopen naadloos over in King Of The Beats, een echt springnummer van de bovenste plank (pun intended). Listen To The Rythm brengt het geheel tot een mooi eind.

Kijk dat is de manier waarop een goed drum'n'bass-optreden ook zie: opbouw, afbouw, rustige breaks. Niet zoals die ene RedZone waar ik dan geweest ben, waar het eigenlijk non-stop trippen is. Veel te vermoeiend, je wordt er daas van en je kan de nummers niet op waarde schatten.

Op een bepaalde manier weerspiegelt de opbouw van het album de opbouw van een liedje: rustig beginnen, meestal met een drum. Scratchy geluidjes en kroinkjes toevoegen. Drumtempo opvoeren. Climaxje, waarna korte stilte om vervolgens door te gaan /on a higher level/. Bass naar de voorgrond laten komen. Gas terugnemen dmv enkele breakbeats, opbouw, climax, afbouw. En dan zo lekker overgaan in het volgende nummer.

Hoe zou ik drum 'n' bass willen omschrijven? Nou, ooit heb ik eens gezegd over dit album: "Tis opvallend hoe relaxed ik kan worden van zulke opgefokte muziek." Tis een vreemde combinatie van opgefokte dance (voor de breakbeats) en zwoele klanken (de bass).

Wat er, naast dit album, nog te horen van Aphrodite? Nou, de kerel heeft behoorlijk wat remixes gemaakt. Tik 'Aphrodite' in in uw favoriete file-sharing/community-programma en u vindt waarschijnlijk wel wat leuke dingen. Een remix van Blackstreet's No Diggity is nog een van de minste. Veel beter zijn de nieuwe versies van Warren G's I've Got Five On It, The Fugees met Ready Or Not. Ook een leuke is Roni Size/Reprazent met Brown Paper Bag. Mijn favoriet is toch wel Aphro's versie van The Superman Theme, hoewel die redelijk suf en monotoon is op het eind.

Allemaal leuk en aardig die aparte nummers, maar dit album brengt een veel volledigere luisterervaring.

Zo, toch nog zes KB volgepraat. Sowwy!

This review is brought to you by me. D'oh!

Reacties

Steven over dansen:

"Heel belangrijk punt: dansen. Ja, dansen op DnB is ook leuker omdat er ritmisch meer gebeurd, iedereen kan dus een ander ritme of een andere muzikale laag uitkiezen. (..)

"En dat verschil tussen meisjes en jongens is inderdaad fascinerend. Jongens dansen wat hoekiger en sneller, meisjes maken de bewegingen beter af, gebruiken hun heupen meer. Komt voornamelijk door andere lichaamsbouw denk ik (plaats waarop bovenbeen in het bekken zit en ook de hoek, is anders), niet door ander ritmegevoel ofzo. Dat verschil tussen jongens en meisjes zie je trouwens wel bij elk soort dansen."