Verslagje Lowlands 2004

Ik ga niet zo vaak naar grote festivals, en was nog nooit naar Lowlands geweest. Bijna was ik ook niet gegaan, want 110 euro voor 3 dagen is, hoe je het ook draait of keert, een behoorlijk bedrag. Uiteindelijk toch gegaan, en dit zijn wat impressies...

Dag 1: Vrijdag 20 augustus

Na een trein-en-busreis vlug door de entree heen. Heel end lopen naar de camping, die drukker was dan verwacht door mijn mede-Lowlanders Wiko, Stijn en Matthijs. Wat was het geval? Een groot deel van de camping was nog afgesloten en werd uiteindelijk 2 uur later ofzo opengegooid. In die tijd hadden wij in de regen de tenten opgezet en ons mentaal voorbereid.

Novastar

Eerste optreden van de dag. Na een kwartiertje hadden we het wel weer gezien... de fluisterpop van Novastar kwam niet echt uit de verf.

The Zutons

De Grote Verrassing Van Het Festival voor ons. Leuke, vrolijke rock met een energieke saxofoon. Prettige wisselwerking met het publiek dat het allemaal geweldig vond.

The Hives

"We are the Hiiiiivezzzz! Do you want to hear more from the Hives? Say 'Yeah!'" De CDs zijn niet precies mijn ding. Optreden was veeeeel aangenamer. Zelfingenomen garagerock door mannen in nette witte pakken. Lekker smerig, lekker snel, gepresenteerd door goed showmanship. Vrij veel nummers van de nieuwste CD Tyrannosaurus Hives.

Extince

Ja, die man bestaat ook nog. Erg leuk optreden waarbij hij iedereen wel mee kreeg. Jammer dat het geluid erg slecht was en Extince amper te verstaan was.

N*E*R*D

Pharrel was zijn stem behoorlijk kwijt, en toch kreeg N*E*R*D het hele publiek aan het springen in de Alpha tent, met name op de hit Lapdance. Goed bezig!

The Offspring

Tja, veel nummers van The Offspring lijken op elkaar. En het is allemaal schatplichtig aan het betere Bad Religion. Toch een goed optreden waarin veel klassiekers langskwamen (het materiaal van de afgelopen vier jaar is toch minder bekend), er behoorlijk strak gespeeld werd en Dexter Holland toch behoorlijk goed zong. (Voor een punkband.)

De Heideroosjes

Twee nummers van meegekregen. Saai gebrul.

Faithless

Beetje van de zijkant van de tent naar staan kijken. Beetje saai en voorspelbaar optreden. Niet slecht, maar toch veel minder dan het andere optreden van ze wat ik heb gezien (Pinkpop 1999).

School Of Rock

Geen muziek, maar een film over muziek en vooral Jack Black. Hij draagt in zijn eentje de film en dat is maar goed ook... Echt goed wordt die namelijk nergens.

Don Diablo

Beetje 2 Many DJs-achtig: het mixen van verschillende soorten muziek tot iets nieuws dansbaars. Miste jammergenoeg de echte 'spark'... na elk koel nummer kwamen er twee jammere nummers en/of slechte overgangen. Bedtijd dus.

Dag 2: Zaterdag 21 augustus

De grote dag... veel te veel te zien en te doen.

Electric Coco

Beetje latin-achtig groepje met zwoele muziek en ditto zangeresjes. Mooi warm, maar we vonden dat alle nummers wel erg veel op elkaar leken. Na het half uur dat ze speelden was het ook weer ruim voldoende.

DJ Krush

Live! Nou heb ik DJ Krush al eens gehoord (op een Red Zone in de Effenaar) maar dit was iets heeeeel anders. Heel rustig, heel atmosferisch... en zo totaal niet wat me op dat moment kon boeien. Na 1 nummer maar weer weggelopen.

Velvet Revolver

De Guns 'N' Roses zonder Axl Rose, maar met Scott Weiland van de Stone Temple Pilots. Resultaat: oersaaie rock in een wall-of-sound approach. Nu we het toch over het geluid hebben: Het geluid in de Alpha tent was bijna altijd bagger. Te veel bas, te hard, te weinig zang, te schel... Bah bah bah.

dEUS

Zou dEUS het nog hebben? Antwoord: een voorzichtig doch enthousiast 'ja'. Ze speelden erg strak en begonnen met Theme From Turnpike. Na het eerste half uur werd het geluid gelukkig beter. Iets van 4 nieuwe nummers gehoord, waaronder de nieuwe single If You Don't Get What You Want. Verder For The Roses, Fell Off The Floor Man, Instant Street en Nothing Really Ends en de klassieker Suds & Soda gehoord. En waarschijnlijk nog een paar dingen die ik even niet meer weet. Goed optreden, maar iets te gehaast leek het wel. Tommie had het op zich wel naar zijn zin, en het was duidelijk dat dit een band is met ervaring.

Dropkick Murphys

Festivalfavoriet en terecht hoor. Snoeihard optreden met songs die een mengeling zijn van hardcore en oude Keltische songs. Van opener For Boston af één groot feest met als topper de meezinger The Spicy McHaggis Jig. Goed joh.

Auf Der Maur

Vlug naar de Grolsh tent voor de roodharige rockbabe. Goed optreden, maar net niet helemaal geweldig. Het geluid was ook hier vaak subtiliteiten-verdrinkend. Melissa voerde haar jongens goed aan, zag er bovendien erg lekker uit, en was redelijk goed bij stem. Verder slijmde ze behoorlijk naar het publiek, maar och... van mij mag ze. De 'toegift', 'The very first song I ever wrote' was een ballad waarbij ze alleen op het podium stond (alleen zang en bas dus) en daarmee liet ze zien dat ze in haar eentje al heel de tent kan bespelen.

El Gran Silencio

Weet ik niks meer van.

Within Temptation

Het Beste Optreden Van Het Festival. Ja, sorry, ik kan er niks aan doen. Geluid eindelijk helemaal goed. Prettige mix van oude en bekende songs met wat nieuwe nog-uit-te-brengen songs. Sharon en haar mannen bespeelden het publiek als hun instrumenten en kregen de hele tent mee vanaf de eerste klanken. Puik opgezette show met vuur(werk)effecten. De tent was he-le-maal plat.

The Chemical Brothers

Hier had ik echt geen zin meer om me nog tot in de tent te manoeuvreren. Achterafgezien wat jammer, want het was blijkbaar toch echt wel een goed optreden. Vanaf de heuvel links van de Alpha tent was dat niet zo heel erg duidelijk. Ik kwam bovendien wat laat aan (door Within Temptation) en moest vroeger weg (naar Magnus), wat niet helpt bij een opgebouwd optreden als van de Broertjes.

Magnus

Na een uitlopend optreden van Arrested Development (rot op! waarom mogen jullie wel toegiften doen en de rest van de bands niet?) deden CJ Bolland en Tom Barman hun ding achter draaitafels! Erg hard optreden, veel harder dan ik verwachtte naar aanleiding van het album The Body Gave You Everything. Minder funky ook dan verwacht, maar nog steeds erg goede dansmuziek waar de hele tent aan meedeed. Werd op een gegeven moment beetje te druk, en toen heb ik maar geprobeerd om binnen te komen bij Battle Royale II. Daar was de rij te traag dus ben ik uiteindelijk verkast naar Cabin Fever.

Cabin Fever

David Lynch meets splatterhorror. Totaal niet mijn genre, maar uiteindelijk wel een leuke film. Behoorlijk voorspelbaar, maar dat was denk ik grotendeels de bedoeling. Dat maakt de Lynchiaanse 'what the fuck?'-momenten des te sterker :-) En wat was dit smerig zeg. Welterusten...

Dag 3: Zondag 22 augustus

De verrassendste dag, op veel manieren.

Tokyo Ska Paradise Orchestra

Eerst beetje in de zon (ja de zon was er ooooook!) gelegen bij het Alpha podium, luisterend naar de ska-achtige muziek van de TSPO. Leuke achtergrondmuziek.

Flogging Molly

Deed me weinig. Mengeling van The Pogues en wat hardere invloeden van de Dropkick Murphys. Veel nummers vond ik op elkaar lijken. Muzikaal weinig boeiend.

Eén of andere poppenkastdude

In plaats van marionetten had deze man poppen gemaakt van zijn handen. Met zijn vingers bracht hij enorm veel expressies over en hij had perfecte timing op wat achtergrondgeluiden. Geweldig leuk, en met vlagen bijna emotioneel, zo goed.

Stijn

Sympathieke Vlaming. Op een bedje van best wel harde techno zong deze gekrulde jongeman met een prachtige warme stem. Verder was Stijn ongeveer de beste showman op het festival. Aan de ene kant was hij een enorm zelfingenomen bastard, aan de andere kant had hij die typische Vlaamse bescheidenheid. Heel de Higher Ground ging uit zijn dak!

Danko Jones

"We! Sweat! Blood!" Danko maakt gewoon simpele hardrock zoals ook bijvoorbeeld AC/DC dat deed. Virtuoos gitaarspel, een enorme strot, stuwende drums en bas... Geweldig energiek. Doe er wat motormouthing van Danko zelf bij tussen de nummers en je hebt een heel tof optreden. Jammer dat ze af-en-toe zichzelf voorbij gallopeerden en de nummers te snel gingen. Ach

Soulwax

De Grote Deceptie van het festival. Ik had me enorm verheugd op dit optreden, maar het was niet goed. Gewoon niet goed. Het begon er al mee dat ze later begonnen dan aangekondigd, en dat is geen goed teken op zo'n strak georganiseerd festival als dit. Daarna werd er maar drie kwartier gespeeld voordat de broertjes DeWaele er een eind aan maakten. De eerste helft was het geluid ook nog eens heeeeel eeeeerg slecht. Stephen bleef maar opmerkingen maken naar de geluidstechnici, maar het hielp weinig. De band was nog niet echt op elkaar ingespeeld -- Stephen legde op een gegeven moment gewoon zijn hand over de snaren van de bassist, zo van 'jij hoort hier helemaal niet te spelen.' (Dit heb ik zelf gemist, maar Matthijs vertelde het.) Perfectionistisch als ze zijn was dit allemaal een doorn in het oog van Stephen en David. Ik heb ook nooit het idee gehad dat ze plezier hadden op dat podium...
De muziek zelf was erg hard met veel elektronica. Zo'n wall of sound is best OK, en zelfs de redelijk subtiele muziek van Soulwax kan daarmee wegkomen. Maar dan moet het wel goed afgesteld zijn, en dat was het dus niet. Jammer.

Papa Roach

Deze trad op in plaats van de Lost Prophets. Ik heb het van een afstandje staan luisteren, en ook dit was weinig boeiend. Vlug terug naar de Alpha dan maar.

The White Stripes

Ik betwijfel nog steeds of deze band wel een goede afsluiter was. Tuurlijk, ze hebben twee of drie hits, maar de rest van het materiaal is amper bekend. Resultaat: iedereen zat te wachten op Seven Nation Army. In de tussentijd werd er wel een behoorlijk OK optreden gegeven, en nergens miste je bijvoorbeeld een bassist of een ritme-gitarist. Meg en Jack zijn erg goed in staat om met zijn tweeen alle muziek die je nodig hebt te produceren. Vooral het gitaarwerk van Jack is GE WEL DIG.

Eurotrip

Ik ging eerder weg bij de Stripes om een plekje te claimen voor Eurotrip, daarme Seven Nation Army glorieus missend... Eurotrip is een grappige teen comedy met o.a. Buffy-ster Michelle Trachtenberg. Ik had de film al gezien, maar hij was zeker de moeite waard om 'm nog eens te zien. Sterker nog, hij was leuker dan ik me herinnerde, maar dat kan ook de moeheid van 3 dagen Lowlands zijn :-)

Radar & Double J

Erg leuke drum 'n bass op de Higher Ground. Ze hadden al heel het weekend gedraaid, maar ik kwam ze nu pas tegen. Ik heb zowaar nog wat gedanst.

Silent Disco

Geniaal concept: je pakt twee DJ's die je tegelijkertijd geheel andere dingen laat draaien en je geeft iedereen een Philips SBC HD1500. Dat is een draadloze hoofdtelefoon waarbij je kan switchen tussen meerdere kanalen. Was de ene DJ saai bezig (en dat gebeurde heel vaak, ze bakten er qua draaien niet veel van) dan switch je naar de andere. Ondertussen hoor je alleen je eigen muziek, en zie je een grote groep mensen op een andere beat dansen. Heeeel vreemd. Vooral van buitenaf de tent is dat hilarisch om te zien.

The Italian Job

Hier hebben we nog het laatste half uur van gezien. Leuke film, popcornvermaak. Seth Green blijft leuk.

24-uurs tent

Als slaapmutsje nog even staan rocken in de 24-uurs tent. Gezellie.

Conclusie

Ik ben blij dat ik er was. Lowlands is een heel tof festival met veel te veel te doen. Ik had me van te voren iets te veel voorgesteld van sommige optredens... de kloof tussen CD en live optreden wordt niet door iedereen even goed overbrugd. Vooral Soulwax viel tegen :-( Aan de andere kant heb ik veel nieuwe dingen gezien en ook wat hele goede optredens zoals Within Temptation. Volgend jaar wellicht weer?